Hilabete bi igaro dira dagoeneko hauteskunde orokorretatik eta oraindik ez dago Gobernuaren osaketari buruzko berririk. Kanpora begirako negoziazioa ematen du eta prozesu honek orain “politika zaharra” deitzen den horren ezaugarririk okerrenak ateratzen ari da, alderdi berriek ere horren parte direlarik.
Abenduaren 20tik Espainiako politikan eman diren mugimendu guztiek alderdikeritik eginak dira. PSOE eta Ciudadanos-ek Gobernua osatu eta bere aurkari politikoen aurrean –Podemos eta PP, hurrenez hurren- pisua irabazteko aukera ezin hobea dutela dakite. Horregatik, gobernua harrapatzen saiatzen ari dira.
PP eta Podemos berriz, botoak irabaziko dituztela esaten duten inkesten datuen laguntzarekin aurreko bi alderdien saiakera guztiak boikoteatzen saiatzen dira. PP ezer egiteko bere ohiko jarrerarekin ezer ez “apurtzen” saiatzen ari da ekainaren 26an hauteskundeak errepikatzeko itxaropenarekin, Mariano Rajoik inork entzuten ez ziola esan zuen bezala. Podemosek berriz, PSOEk atzera botako dituen proposamenak egiten ditu, komunikabideetan bere jokoa egiten jarraitzen duen bitartean.
Euskal Herrian, EAJ pozik dabil era batera edo bestera gehiengo erlatiboen garaia itzuli direla jakinda. Egoera horretan oso ondo mugitzen daki EAJk, oraindik garatu gabe dagoen Gernikako Estatutuaren zatitxoekin negoziatzen.
Beraz, milaka pertsonek krisiaren ondorioak pairatzen ari diren Estatu baterako nahiko panorama txarra daukagu. Aste honetan bertan ekonomiari buruzko datuak ezagutu ditugu: EAEn hazkundea ematen den bi urte beharko dira krisia baino lehenagoko egoerara itzultzeko. Baina oso zaila izango da, egun hauetan ere jakin baitugu 2015ean Estatuan langileek kobratu ez zuten 3,5 ordu estra egin baitziren. Martxoaren 8a hurbiltzen den bitartean, emakumearen lanaren prekarizazioari buruzko datuak ezagutzen ditugu. Bizi dugun egoerari buruzko informazioa ematen dizkiguten datuak eta datuak. Eta orain Estatuko alderdiek ez diote egoera horri erreparatzen, ez betikoek ez berriek.
Eta botererik gabeko egoera honetan, Espainiako Gobernuaren ezer ez egite horretan, Rajoyren Exekutiboak lan egiten du Kataluniako Generalitatearen Nazioarteko Sailaren aurkako helegitea jartzeko. Harrigarria. Auzitegi Konstituzionalak, zintzoa beti bezala, Raúl Romevaren saila suspenditu egin du.
Harrigarria da ez subiranotasunaren aurkako beste eraso bat berria delako baizik eta altzairuari buruzko Europar goibileraren aurrean Madrilgo gobernuak ezer ez egiteko aukera egin duelako. Ironia handia da Kataluniari nazioarteko ordezkaritza ukatzea Estatuaren interes ekonomikoak defendatzeari uko egiten dionean, Euskal Herriarentzat horren garrantzitsua den gaian gainera.
