El secretario general de EA, Pello Urizar, intervino en un acto sobre política socioeconómica de EH Bildu en Bilbao
Laister 500 egun beteko ditu Urkulluk gobernuan eta une egokia da orain arte bultzatu duen politika soziala eta ekonomikoaren emaitzak aztertzeko. Promesa eta hitz polit askorekin hasi zen agintean, baina Dianak gogora ekarri digun moduan, hilabete hauetako ibilbidea hitz bakar batetan labur daiteke: PORROTA. Egindako promesak horretan geratu baitira, haizean, gauzatu gabe.
Izandako porrota PSEren babesarekin eta marketing kanpaina batekin eztaltzeko lanetan dabil Gasteizko gobernua, baina Araban, Bizkaian eta Gipuzkoan dauden 178.000 langabetuen erralitate gordina izkutatzea ez da lan erreza, ezta zilegia ere, kontuan izanda gainera pertsona horien erdiak ez dutela inolako prestaziorik konbratzen. Eta hori PORROTAren isla da.
Y es que la política social y económica del Gobierno de Urkullu resulta desastrosa y supone todo un fracaso, ya que no es capaz de hacer frente a las consecuencias de la crisis. Y es más, no está dando soluciones al problema, todo lo contrario. Las políticas que está llevando a cabo no traen sino más desempleo y pobreza. Los datos son muy claros. El desempleo sigue subiendo. Hay más de 178.000 personas en desempleo en la CAV, y la mitad de estas personas no cobran ninguna prestación. No sé a que se referirá Erkoreka cuando dice que: “Euskadi parece haber entrado en fase de recuperación”.
Cuando las cifras de paro nos sitúan a las puertas de superar el triste record de 1987, con 180.000 personas sin trabajo, cuando localidades como Sestao, Santurtzi, Portugalete, u otras de Ezkerraldea o Enkarterriak superan el %20 de paro, ¿cómo puede decir el portavoz de Urkullu que parece que estamos en fase de recuperación?
Baina ez hori bakarrik; langabeziarekin batera, pobrezia ere zabaltzen ari da etengabe gure herrian, gaur egun jada ez bait da langabetua izan behar pobrezian erortzeko. Lana izanda ere arrisku hori ezin ekidin gabe dago pertsona asko. Hori da eredu krisi honek utzi nahi digun herentzia; hamarkadetan irabazitako eskubide sozialak suntsitzea nahi ditu.
Gaur egun biztanleriaren %20a (5etik 1) dago pobrezian jausteko arriskuan, baina kezkagarriena jada 100.000 baino gehiago (116.000) pobrezi gorrian (pobreza severa) bizi direla da. Jangela sozialak ere egunero betetzen dira jateko arazoa duen jendearen kopurua %116 igo delako. Eta hori ONARTEZINA da XXI. mendeko Europan!
Orain urtebete, Urkulluk Enplegu Plana aurkeztu zuen: 13.000 lanpostu sortuko zituela agindu zuen. Urtebete igaro ondoren, non daude 13.000 lanpostu haiek?
Horren truke 64.000 pertsonak Diru-Sarrerak Bermatzeko Errenta (RGI) kobratzen dute, eta kopurua etengabe igotzen ari da urtez urte, Jaurlaritzak azken bi urteetan austeritatearen izenean gastu eta inbertsio publikoa 1.000 milioi eurotan murriztu duen bitartean. Eta horrek PORROTA izena du. Porrota eta iruzur politiko eta soziala.
Basta Ya!! Resulta hiriente que mientras miles y miles de personas están en una situación de pobreza, el Sr. Urkullu se dedique a pregonar discursos triunfalistas que falsean la realidad, y no ofrezca políticas eficaces. El desempleo y la pobreza no son consecuencia de fenómenos meteorológicos. No es casualidad. Es consecuencia de las políticas erróneas del Gobierno vasco.
SI. También del Gobierno Vasco. Nos quieren convencer de que las medidas de recorte son impuestas por Europa y Madrid, y que no queda más remedio que obedecer.
Ya! y por eso el PNV pacta con el PP y el PSOE el desmantelamiento de la única entidad financiera de control público que le queda a EH. Han aprendido muy bien como lo hicieron UPN y PSN en Nafarroa con la CAN y siguen sus pasos a pies juntillas.
Por eso destina 500 millones anuales (adelantan dicen ellos, aunque Madrid no devuelve nada) para un tren que no sabemos a dónde nos va a llevar, pero que tampoco sabemos si lo vamos a poder mantener. Decimos que hacemos las cosas mejor que en España pero vamos directos al mismo precipicio.
Adibide asko daude, PNVren eredua adierazten digutenak: Hementxe bertan Supersurra, edo eta Gipuzkoako errausgailua. Gogoratzen bukatutzat eman genuen Pasaiako kanpo portua? Ba PNVk ahaleginak eta bi egin ditu proiektoa ez dadin behin betikoz itxi. Orain geldirik daukate, egoera ekonomikoak ez duelako ematen, baina ahal dutenean berriz ekingo dira, krisialdira ekarri gaituen ereduaren defendatzaile sutsuak direlako.
Martxoaren 3an Urkulluk ongi etorria eman zion Troikaren ordezkaritzari Bilbon izandako gailurrean. Orduan salatu genuen PNVk adierazitako menpekotasuna, krisiaren arduradunen aurrean.
Urkulluk diskurtso kritikoa egin zuela esanez adarra jo nahi digu, zeren eta Troikaren politikak jarraitzea erabaki du, eta hor datza porrotaren arrazoi nagusia: Troikaren ereduarekiko menpekotasuna, kapital handien interesen arabera gobernatzea hain zuzen. Politika propioak, bertako interes eta beharren araberakoak egin ordez, murrizketak, austeritatea eta prekarietatearen bidea jarraitzea erabaki du. ERABAKI DU! Berak erabaki du, finean, eredu honekin aurrera egiteko aukera badagoela sinesten duelako.
Bide onean, krisiaren irteeran gaudela diote… baina gezurretan ari dira, ez dutelako azaltzen zeren truke lortu duten gutxi batzuk etekinen bidean kokatzea berriro. Ustezko hobekuntza horren atzetik enpleguaz eta pobreziaz dauden datuak oso larriak dira eta argi uzten dute gizartea oraindik gogor ordaintzen ari dela beste batzuk eragindako krisia. Normaltasun mozorroz jantzi nahi dute gizartea gero eta pobreagoa bilakatzen ari dela, indarrean jartzen dituzten prekarietate politiken bidez.
Lan erreformak, pentsioen erreformak, murrizketak, kontraerreforma fiskala Gipuzkoan, lan hitzarmenen desagerpena, patronalaren eskari guztiak,… Orain arte etorri zaizkigun erasoak eta inposizioak bete ditu Urkulluk; hainbat kasutan bere babesarekin atera dira aurrera. Orain, neurri berriak eskatzen ari dira kapitalaren eremutik: lan erreforman sakondu, pentsioen sisteman murrizketa berriak… Orain arte egindako triskantza ez omen da erabat perfektoa izan.
Esta es la realidad, el verdadero cuadro, muy lejano del idílico paisaje que nos está dibujando el Señor Urkullu. Es evidente que el Gobierno Vasco no es capaz de hacer frente a las consecuencias de la crisis económica. Es hora de cambiar de raíz las políticas a utilizar, actuando de manera responsable. Ha llegado la hora de acordar y desarrollar otras políticas con los agentes políticos, sociales y sindicales de Euskal Herria.
Esa es la base de la propuesta y alternativa de EHBildu: Trabajo en equipo, acuerdos ámplios, desde la sociedad y para la sociedad. Desde Euskal Herria y para Euskal Herria. Dejando de lado los intereses de lobbys y grandes capitales y desarrollando las políticas propias que defenderán los intereses y prioridades de la sociedad. Profundizando en la soberanía, día a día, paso a paso.
Errotik aldatu behar dira politika horiek, eta bide horretan arduraz jokatzeko eta kanpora begiratu gabe Euskal Herriko beste eragile politiko, sozial eta sindikalekin batera politika berriak adosteko eta garatzeko unea da.
Hori da EHBilduren proposamenaren eta alternatibaren oinarria: elkarlana, adostasunak bilatzea, akordio zabalak lotzea eta garatzea, gizartetik gizartearentzat. Euskal Herritik Euskal Herriarentzat. Burujabetzaren bidean lobby eta kapital handien interesak albo batera utzi eta gizartearen interesak eta lehentasunak babestuko dituzten politika propioak garatzea. Burujabetzaren bidean sakontzea, egunez egun, urratsez urrats.
