Basaurin gazte homosexual bati egindako erasoari buruzko berriek edo Gasteizko ikastetxe batean LGTBIQ+ pertsonen eskubideak aldarrikatzen dituen irudi bati egindako pintadek erakusten digutenez, pertsona guztiekiko errespetuan aurrera egin den arren, oraindik asko dago egiteko. Hurrengo urratsa legegintza-eremuan egin behar da, pertsona guztiek segurtasun juridikoarekin bizi daitezen, haien sexu-orientazioa edozein dela ere, eta, jakina, genero-rolen gainetik. Ezin dira alde batera utzi pedagogia eta neurri sozialak, pertsona guztiok gure potentzialtasun guztiarekin eta eremu guztietan garatu gaitezen, nor garen edo nor maite dugun ezkutatu gabe. Ildo horretan, berriro diogu SKOLAE bezalako programak behar direla berdintasunean hezteko erabat beharrezkoak dira, eta hala ere, zalantzan jartzen dira, Nafarroako hezkuntza-sistematik kanporatzeraino.
Egia da LGTBIQ+ kolektiboaren eskubideen aldeko borrokak garaipen garrantzitsuak lortu dituela, bai legeari dagokionez, bai gizarteari dagokionez. Hala ere, argi dago gaur egun ere, pertsona batzuek bi aldiz pentsatzen dutela bikotekideari jendaurrean maitasun keinua egin aurretik, edo pertsona batzuentzat sentitzen dutenaren arabera janztea buruhaustea dela, horrek etxeko ataria, edota gelako atea, zeharkatzean arazoak sortuko dien beldur.
Azken batean, aurrerapen sozial eta juridikoak aitortuta ere, gaur egun, 2021eko Euskal Herrian, ez dugu lortu pertsona guztiek beren aukera afektibo-sexuala libre bizitzea, genero-oztopoak haustea eta barrutik eta kanpotik zoriontsu egiten gaituen bezala bizitzetik, sexu biologikoa alde batera utzita.
Hala, erakundeen egoitzetan eta diskurtso ofizialetan LGTBIQ+ pertsonei segurtasun juridikoa emateaz edo haien eskubideak bermatzeaz hitz egiten den arren, azken helburua pertsona guztiek hezkuntzan, osasunean edo lanean aukera berdinak izatea da baita zoriontsu izateko aukera berberak izatea ere.
Ikuspegi sozialdemokrata batetik, LGTBIQ+ kolektiboko pertsonen egoeraren diagnostikoa egiterakoan, beharrezkoa da errenta, arrazializazioa, aniztasun funtzionala eta antzeko balioak kontutan izatea; izan ere, LGTBIQ+ kolektiboa bizi garen gizartea bezain plurala dela azpimarratu behar da eta ezin direla errealitate, arazo, behar edo aldarrikapen desberdinak homogeneizatu: ez dute egoera bera klase ertaineko gizon homosexual zuriak eta lan prekarioa duen 65 urtez gorako emakume transgenero migranteak.
Norbanakoak gara, baina argi dago transgeneroak direla LGTBIQ+ kolektiboko ahulenak. Horregatik, pertsona transgeneroen patologizazioarekin behingoz amaitu, segurtasun juridikoa eman eta beren bizitza berme guztiekin garatzea ahalbidetuko duen legea lortzea, funtsezkoa, beharrezkoa eta gizarte-justiziako kontua da.
Bere bizitzako esparru guztiei -gorputza, generoa, etorkizuna- erabakitzeko gaitasuna duten pertsonez osatutako Euskal Herri burujabea eraikitzeko lan handia behar da oraindik ere, kultura, kirola, hezkuntza edo osasun arloetan. Erronka horretan guztiok parte hartu behar dugu. Guztiok dugu parte hartzeko aukera.
https://www.youtube.com/watch?v=ltWHReeucGE
